Kalendarz ten dzięki niesamowitym ilustracjom jest w istocie małym dziełem sztuki. Bardzo podoba mi się taka estetyka, w moim odczuciu przypominająca wysmakowane plakaty z XIX wieku. Każda z ilustracji jest wyjątkowa, jednak wszystkie razem tworzą spójną całość. Kalendarz w ciekawy sposób podejmuje temat kobiecości. Z jednej strony wiele ilustracji pokazuje kobiece ciało, z drugiej strony jest ono “podane” w taki sposób, że nie można tu mówić o erotyzmie, który często pojawia się w mniej eleganckich kalendarzach. Kobiety z tego kalendarza to z pewnością nie marionetki w rękach mężczyzn, czy “mamuśki” strzegące domowego ogniska. To kobiety z pazurem (a nawet rogiem!), które mimo swojej niepozorności i delikatnego piękna rządzą światem i męskimi umysłami. Nie ukrywam, że moja kobieca próżność sprawia, że sama chciałabym być postrzegana w ten sposób, jako cicha burzycielka porządku, za którą wszyscy podążają wzrokiem. Kobieta wielokrotnie staje się bohaterką surrealistycznych dzieł (jak ma to miejsce w przypadku tych plakatów) dlatego, że to właśnie płeć piękna stanowi tą nieprzewidywalną, mistyczną połowę ludzkości. To kobiety były przez wieki podejrzewane o bycie wiedźmami, ponieważ towarzyszy im magiczna aura. W zetknięciu z kobiecą naturą nie ma miejsca na prozaiczne rysuneczki obrazki jak z pocztówek- autor ilustracji wydaje się to rozumieć, przez co zyskuje mój pełen szacunek, a jego niesamowite prace- podziw. Przyznam, że chętnie zawiesiłabym ten kalendarz na własnej ścianie niczym emancypacyjne trofeum mające mi przypominać o drzemiącej we mnie sile…
Wybrany kalendarz perfekcyjnie wpasowuje się w światopogląd człowieka współczesnego, człowieka, który doskonale odnajduje się w świecie tak realnym jak i irracjonalnym. Dochodzi do dyfuzji świadomości i podświadomości, dla których jedyną granicą stają się rzęsy, a symbolika jest ostrym impulsem pobudzającym. Jest to kalendarz na miarę XIX wieku.
ciekawy kalendarz, całkiem inne spojrzenie na ludzie ciało i sztukę, dzięki czemu przykuwa uwagę
MÓJ TYP
Kalendarz ten dzięki niesamowitym ilustracjom jest w istocie małym dziełem sztuki. Bardzo podoba mi się taka estetyka, w moim odczuciu przypominająca wysmakowane plakaty z XIX wieku. Każda z ilustracji jest wyjątkowa, jednak wszystkie razem tworzą spójną całość. Kalendarz w ciekawy sposób podejmuje temat kobiecości. Z jednej strony wiele ilustracji pokazuje kobiece ciało, z drugiej strony jest ono “podane” w taki sposób, że nie można tu mówić o erotyzmie, który często pojawia się w mniej eleganckich kalendarzach. Kobiety z tego kalendarza to z pewnością nie marionetki w rękach mężczyzn, czy “mamuśki” strzegące domowego ogniska. To kobiety z pazurem (a nawet rogiem!), które mimo swojej niepozorności i delikatnego piękna rządzą światem i męskimi umysłami. Nie ukrywam, że moja kobieca próżność sprawia, że sama chciałabym być postrzegana w ten sposób, jako cicha burzycielka porządku, za którą wszyscy podążają wzrokiem. Kobieta wielokrotnie staje się bohaterką surrealistycznych dzieł (jak ma to miejsce w przypadku tych plakatów) dlatego, że to właśnie płeć piękna stanowi tą nieprzewidywalną, mistyczną połowę ludzkości. To kobiety były przez wieki podejrzewane o bycie wiedźmami, ponieważ towarzyszy im magiczna aura. W zetknięciu z kobiecą naturą nie ma miejsca na prozaiczne rysuneczki obrazki jak z pocztówek- autor ilustracji wydaje się to rozumieć, przez co zyskuje mój pełen szacunek, a jego niesamowite prace- podziw. Przyznam, że chętnie zawiesiłabym ten kalendarz na własnej ścianie niczym emancypacyjne trofeum mające mi przypominać o drzemiącej we mnie sile…
MÓJ TYP
Wybrany kalendarz perfekcyjnie wpasowuje się w światopogląd człowieka współczesnego, człowieka, który doskonale odnajduje się w świecie tak realnym jak i irracjonalnym. Dochodzi do dyfuzji świadomości i podświadomości, dla których jedyną granicą stają się rzęsy, a symbolika jest ostrym impulsem pobudzającym. Jest to kalendarz na miarę XIX wieku.