DITI RAVNER – "Empty Void – fotografie z ulicy Próżnej"
Po wojnie z ulicy Próżnej zostało niewiele ponad 100 metrów. Z tego połowę spaskudzono peerelowską zabudową. Na szczęście jakimś cudem z zawieruchy wojennej ocalały cztery kamienice i nieremontowane przetrwały do naszych czasów.
W okresie Polski Ludowej na Próżną jeździło się do prywatnych sklepików, które zajmowały partery tych kamienic. Można w nich było nabyć gwoździe śrubki, nakrętki, okucia i inne potrzebne rzeczy z drutu i blachy, jakich nie uświadczyłeś w placówkach handlu uspołecznionego. Ile razy przemierzałem ten odcinek ulicy, czułem się, jakbym znalazł się w innym świecie, jakbym wkroczył w jakąś enklawę przeniesioną do stolicy z innego wymiaru.
Po transformacji ustrojowej wszystkie sklepiki padły. Kamienice broniły się dzielnie przed opustoszeniem i remontami przez ponad 20 lat, ale ich los i tak był przesądzony. Dwie po stronie nieparzystej są już po liftingu. Wyglądają estetycznie, bogato i do… niczego. To samo czeka niebawem ich sąsiadki vis a vis.
Ale zanim ostatecznie z zabytkowych ruder staną się typowymi w Śródmieściu pomnikami pieniądza, znalazł się ktoś o niezwykłej wrażliwości, kto w ostatnim momencie zdołał uwiecznić ich historię – tę przedwojenną i tę z czasów, kiedy Próżna była częścią warszawskiego getta.
Tą osobą okazała się Diti Ravner, prywatnie żona Ambasadora Izraela w Polsce, która na Próżną trafiła pierwszy raz w 2009 roku. A później wracała tam wielokrotnie z fotograficznym aparatem, robiąc zdjęcia kamienicom od chodników aż po niebo, uwieczniając rozbite okna, wyrwane z zawiasów drzwi, zrujnowane balkony, ale przede wszystkim fragmenty ich dawnej świetności.
Niezwykłe efekty jej pracy mogliśmy podziwiać na wystawie pt. "Empty Void – fotografie z ulicy Próżnej" w foyer Teatru Żydowskiego, w wernisażu której mieliśmy zaszczyt i przyjemność uczestniczyć w dniu 23 sierpnia 2014 roku.